Διαλέξτε: Ποιο είναι το δίδυμο που κερδίζει;

Του Θοδωρή Τσούτσου

Είναι πολύ ενοχλητικό να προσπαθείς να βρεις νικητές και ηττημένους στο ποδόσφαιρο ανάμεσα σε υφυπουργούς, προέδρους, παράγοντες και τέλος πάντων ό,τι δεν φορά αθλητική ενδυμασία. Ακόμη και ο ρόλος του "χαμένου" που αποδίδεται - για παράδειγμα - στον κ. Γκιρτζίκη (και σε όποιον άλλον) τίτλος "τιμής" είναι. Διότι τού δίνει ρόλο, που κανονικά δεν αξίζει. Σε εκείνον και σε πολλούς άλλους, που τις τελευταίες ώρες έχουν βαλθεί να κάνουν... αγώνα δρόμου για να αυτοδιαφημιστούν για την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μα, αγαπητοί κύριοι, και ο αγώνας δρόμου είναι αθλητισμός. Οταν, λοιπόν, "ανακατεύεστε" σε αυτόν, τού στερείτε την ιδιότητα...

Νικήσατε, χάσατε και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο κάνατε τις τελευταίες ώρες, η ουσία παραμένει ίδια. Οσο συνεχίζουμε να μιλάμε για Κοντονή και Γκιρτζίκη περισσότερο από όσο μιλάμε για Φορτούνη και Μπακασέτα, θα συνεχίζουμε να είμαστε "χαμένοι". Ηττημένοι, για να το πούμε πιο σωστά.

Και αυτή δεν είναι μια ήττα από αυτές που συμβαίνουν στον αθλητισμό. Αυτή είναι μια άλλη ήττα. Διαφορετική, διότι δεν σού δίνει τη δυνατότητα να πιστεύεις ότι κάποτε θα έρθει και η νίκη.

Το ονόματα του Φορτούνη και του Μπακασέτα δεν ήταν τυχαία. Είναι των δύο, για τους οποίους φέτος έχει γίνει η μεγαλύτερη κουβέντα. Αν, δηλαδή, από τη φετινή σεζόν ψάχνουμε κάτι θετικό, πέρα από τίτλους, Ευρώπες και παραμονές (ανάλογα με τους στόχους της κάθε ομάδας) σίγουρα το μυαλό μας θα πάει στους δύο.

Μεταξύ τους μάλιστα, έχουν και κάτι κοινό. Μια κοινή αφετηρία. Η πρώτη ομάδα που τούς έδωσε τη δυνατότητα να μπουν στην ποδοσφαιρική ζωή μας, ήταν ο Αστέρας. Το πώς η κάθε ομάδα αξιοποιεί τους ποδοσφαιριστές της, είναι μια άλλη κουβέντα. Αφορά και την πρώτη τους (να το πούμε έτσι) ομάδα, αφορά και τις επόμενες, αφορά και τους Ολυμπιακό και Πανιώνιο, αντίστοιχα, με τους οποίους φέτος έχουν κάνει πράματα και θάματα.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, παραμένει σημαντικό και ασφαλώς κέρδος για το ελληνικό ποδόσφαιρο ότι υπήρξε εκείνη η ομάδα που τούς έδωσε την ευκαιρία να "τρυπώσουν" στο άθλημα. Και πάνω σε αυτή την ευκαιρία, να χτίσουν την καριέρα τους, η οποία έχει και μέλλον πολλών χρόνων. Με αυτή την έννοια, ασφαλώς και μπορεί να περηφανεύεται η ομάδα της Τρίπολης, που στο διάστημα της πολύ μικρής παρουσίας της σε υψηλό επίπεδο καταφέρνει εκτός από συλλογικές επιτυχίες επιπλέον να βλέπει και δύο "δικά της" παιδιά να είναι οι πιο σημαντικές παρουσίες μιας ολόκληρης σεζόν.

Για τον Φορτούνη και τον Μπακασέτα ασφαλώς θα έρθει ο καιρός που θα μπορούμε να πούμε ακόμη περισσότερα. Ελπίζουμε περισσότερα από όσα έχουν ειπωθεί για τους δυο τους τους τελευταίους μήνες. Αρκεί, πέρα από τη δική τους προσπάθεια, να έχουμε ακόμη τον τρόπο να αντιληφθούμε το τι πετυχαίνουν μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να μάς "αφήσουν" να επιλέξουμε τους νικητές (ή έστω τους χαμένους) ανάμεσα σε τέτοιες παρουσίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι ανάμεσα σε περιπτώσεις Γκιρτζίκη και Κοντονή...